Złota era paryskiego półświatka. Świadome siebie kobiety bezlitośnie podbijają męskie serca i gromadzą fortuny. Kim jest największa z nich? Ta, która rzuciła wyzwanie mieszczańskiej moralności, uciekła z moskiewskich slumsów i została paryską kurtyzaną, właścicielką trzech pałaców oraz kolekcjonerką biżuterii wartej miliony?
Oto pasjonująca fabularyzowana biografia La Paivy ? wielkiej mistyfikatorki, kobiety, nieznającej granic kłamstwa, córki biednego tkacza, który w jej opowieściach stawał się przemysłowcem a nawet bankierem. Snując marzenia o majątku, sławie i poważaniu, pokonywała kolejne przeszkody, nie mając żadnego wsparcia poza własną dumą i pragnieniem wejścia na szczyt. Swój wiek i pochodzenie osnuła tajemnicą, a niepewność ukryła za fasadą władczości oraz zdecydowania. Jej największymi atutami były: błyskotliwa inteligencja, niezłomna wola, nieograniczona energia i seksapil. Zdobyła majątek i wpływy, a pałac, który zbudowała jest do dziś jednym z najpiękniejszych w Paryżu. Epatowała nadmiarem klejnotów, drogimi powozami, wzbudzającymi zazdrość najlepszymi końmi. Mówiono, że ma piękne ciało bez duszy, że jest chłodna niczym marmur, ale mężczyźni płacili krocie za możliwość spędzenia z nią nocy. Wymagała od nich akceptacji, powagi i zachwytów, bo utwierdzały ją w poczuciu osiągniętego sukcesu. Żyła z miłości, być może nigdy jej nie doświadczając - oto La Paiva!
UWAGI:
Bibliografia na stronach 582-[584].
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Nr karty: 619442 od dnia:2024-05-14 Wypożyczona, do dnia: 2024-06-13
300 stron starannie zebranych i zweryfikowanych faktów dotyczących historii, która rozgrywa się na naszych oczach, ale której realne znaczenie znają tylko nieliczni. Historii, którą czyta się jak najlepszy thriller polityczny, niebywałej i niewyobrażalnej dla wielu z nas - lecz prawdziwej. Historii, która odmienia sposób patrzenia na naszą rzeczywistość i zmusza do postawiania fundamentalnego pytania: co nas czeka? Kiedyś sądziliśmy, że to rzeczywistość bezpieczna, ale dziś już nikt tak nie myśli. Konflikt na Wschodzie, który nie jest dogasającym ogniskiem, lecz zarzewiem większego - światowego - pożaru oraz szokujące zmiany na Zachodzie, które zwiastują zmierzch świata, jaki znamy, w połączeniu z powrotem Donalda Tuska do władzy, zmieniły wszystko. W efekcie znaleźliśmy się w miejscu, w którym nie planowaliśmy się znaleźć: z dramatyczną wizją przyszłości Polski, z szokującą perspektywą dyktatury wprowadzanej pod pozorem "demokracji" - i z realną możliwością wojny.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Nr karty: 615974 od dnia:2024-04-23 Wypożyczona, do dnia: 2024-05-23
"Polski suwerennej nie byłoby bez Romantyzmu (.) Odzyskaliśmy niepodległość, bo Romantyzm, a ściślej pokolenia ery romantyzmu zbudowały kontrniewolniczą mentalność narodu jaka w następnych pokoleniach dała legionistów Komendanta, którzy dzięki sprzyjajacej koniunkturze europejskiej (wojny pomiędzy zaborcami) wyrąbali Rzeczypospolitej suwerenność".
Jak wyglądała prawdziwa kuchnia staropolska? Czy na obiadach czwartkowych u króla Stasia można się było najeść? I jak - znana z drakońskich diet - Sisi uwiodła Franciszka Józefa swoim apetytem? Poznaj wielką historię od kuchni! Królowa Jadwiga lubiła napić się piwa ze swoimi dwórkami. Jagiełło z kolei nienawidził alkoholu i. jabłek. Musiał natomiast ukrywać swoją miłość do gruszek, które ze względu na kształt uchodziły za przysmak kobiecy. Zwycięzcy spod Grunwaldu nie wypadało się nimi zajadać. Jan III Sobieski często widywany był ze swoim kajecikiem, w którym zapisywał receptury ulubionych dań. Zawdzięczamy mu nie tylko wiktorię wiedeńską, lecz także sprowadzenie do Polski ziemniaków. Obiady najchętniej jadał w gronie rodziny, a śniadania - z ukochaną żoną. w wannie. Na talerzu Elżbiety II wszystkie warzywa musiały być tej samej wielkości, a jeśli miała ochotę na jajka, to tylko te w brązowych skorupkach. Aby uniknąć nieprzystojnych skojarzeń, banana jadła nożem i widelcem. By nie urazić gospodarzy, byłaby w stanie zjeść. szczura. Wika Filipowicz ze swadą opowiada o tym, co gościło na królewskich stołach. Przedstawia kulinarne obyczaje władców. Kuchenne ewolucje i rewolucje. Od królewskiego przepychu do "cienkiego jadania". Od korzennego zawrotu głowy do wyrafinowanego podkreślania smaku dań. Od średniowiecza po dziś dzień.
